Pierwszy dzień inicjacji ReiKi - Sho-den.

22-09-2012r.
Justyna jest Mistrzem ReiKi w linii MIKAO USUI <-> CHIJURO HAYASHI <-> HAWAJO TAKATA <-> WANIA TWAI <-> SIOSTRA MARIUSZA BUGAJ <-> KRYSTYNA WŁODARCZYK KRÓLICKA <-> BOGUSŁAW J. WAŚKIEWICZ <-> JACEK A. LESZCZYŃSKI <-> BOŻENA TROJOK <-> PIOTR SIKORSKI <-> JUSTYNA KIENITZ-SZULC
Poprawiona linia:
Mikao Usui – Chujiro Hayashi – Hawayo Takata – Phyllis Lei Furumoto – Claudia Hoffman – Mary Shaw – Christine Henderson – Bruce Way – Neal Lyster – John Pickering – Martin Lee – Jacek Leszczyński – Bożena Trojok - Piotr Sikorski - Justyna Kienitz-Szulc i jest naprawdę w porządku. Bardzo miła dziewczyna. Rozmawiałyśmy na wiele tematów, ale nie o tym ma być ta historia. Pewnie nie raz będę jeszcze wspominać o Justynie, więc bardziej przybliżę tę postać. Przejdę zatem od razu do moich odczuć jakie miałam po pierwszym etapie inicjacji.

Kiedy zaczęłyśmy inicjację ukazał mi się obraz wielkiego kamienia na pierwszym planie i spokojnego morza z delikatnymi falami w oddali.

rys. 1. Kamień zagradzający dojście do morza.

Poczułam, że chciałabym być przy wodzie i brodzić boso brzegiem. Zaraz jednak obraz znikł i widziałam już tylko jasne światło, nic więcej.

Po zakończonym pierwszym etapie inicjacji pogadałyśmy jeszcze chwilę i się pożegnałyśmy umawiając na następny dzień. Ale to nie koniec dziwnych rzeczy, które mi się przytrafiły tego dnia...

Wieczorem przystąpiłam do pierwszego zabiegu na sobie (autozabiegu). Tak w ogóle to po tym jednorazowym zdarzeniu gdzie widziałam kamień i morze nie spodziewałam się, że mogę widzieć jeszcze jakieś obrazy. Było jednak inaczej... Po krótkiej medytacji Gassho, która przysparza mi pewnych trudności bo w tej pozycji po 2-3 minutach zaczynam mieć mrówki w nogach. Podłożyłam więc sobie poduszkę. Niestety na nic się to zdało. Nadal pojawiały się mrówki :(. Na szczęście jest też "europejska" odmiana tej medytacji – pozycja siedząca. Ta bardziej mi odpowiada, ale będę próbować wytrzymać jak najdłużej w pozycji klęku. Może z czasem uda mi się wytrzymać więcej niż 5 minut :).

Wracając do tematu. Po krótkiej medytacji przystąpiłam do samoleczenia i wtedy ujrzałam obraz. Wyglądało to tak jakbym stała na wieżyczce lub unosiła się nad polem bitwy. Pod sobą widziałam żołnierza w hełmie i za nim jadący samochód. Nie wiem co to za marka, ale z góry był podobny do Kamasza z bajki dla dzieci Auta (Cars). Dziwne to było, ale obraz szybko znikł. Pomyślałam - no nic - i dalej przykładałam ręce w miejsca w których znajdują się główne czakry. Prawdę powiedziawszy to spodziewałam się, że mocniej będę odczuwać tę energię a było to bardzo słabe subtelne odczucie. Hmmm, może z czasem wzmocni się?

Zaczęłam się przygotowywać do snu. Kiedy się już położyłam i zamknęłam oczy zobaczyłam kolejny obraz. Szłam bardzo powoli lub wręcz stałam w kolumnie ludzi. Wszyscy byli Azjatami. Wszystkich widziałam od tyłu, nie widziałam twarzy. Moją uwagę jednak przykuło dziecko może 4 letnie trzymane na rękach tak, że twarz miało skierowane w moją stronę. Najpierw dziecko miało spuszczoną głowę. Powoli podniosło ją i miało smutny wyraz twarzy. Nagle ni z stąd ni z owont twarz dziecka się zmieniła i miała taki wyraz jakby warczała na mnie, czyli wyszczerzone zęby, zmarszczony nosek i złowrogi wyraz oczu. Przyznam się, że bardzo się tego obrazu wystraszyłam i od razu otworzyłam oczy. Przez kilka sekund nie mogłam wymazać tego obrazu sprzed oczu. Na szczęście w końcu zniknął i zasnęłam.